Dankie en totsiens Suid-Afrika

Na onze geweldige bungeejump zijn we doorgereden naar Port Elisabeth. Hier stond een townshiptour op ons te wachten. Ons eerste bezoek aan een Afrikaanse township. Al wel vele gezien tijdens het reizen maar nog niet daadwerkelijkvan dichtbij. Deze township bestond eigenlijk uit 2 delen; een nieuw en oud gedeelte. Het nieuwe gedeelte had de beschikking over huizen van steen, electriciteit en water. Daarentegen, de inwoners van het oude gedeelte leefden nog in krotten gemaakt van golfplaten en hadden geen electriciteit of water. Wat ons wel op viel en wat in beide gedeeltes wel redelijk gelijk was: de rotzooi. Overal papiertjes en lege flessen langs de weg en op hoeken van de straten was het gewoon een kleine vuilnisbelt. We mochten nog bij beide huizenvarianten binnenkijken. Zo klein en dan te bedenken dat ze daar met meer mensen in wonen dan een normaal Nederlands gezin. Het was een interessante ervaring.
Na Port Elisabeth stond, dachten wij, het geweldige Coffee Bay op het programma. We zagen het al helemaal voor ons; paardrijden op het strand, lekker surfen, fantastisch! Na ongeveer 70km op een weg te hebben gereden vol (grote) gaten, kwamen we dan eindelijk aan bij Coffee Bay. Daar is eigenlijk alles wel mee gezegd. Het is dus een heel klein plaatsje, niks bijzonders eigelijk. Naar een volgend plaatsje rijden kon niet meer, gezien het tijdstip. Dus maar een hostel genomen, had echter wel een mooi uitzicht op de riviermond en de oceaan. 's Ochtends vroeg vertrokken richting........ Geen idee.... Onderweg in het Coast to Coast boekje en Lonely Planet gekeken en we kwamen uit bij een heerlijk hostel in Umtwenteni, Port Shepstone. Hostel had als uitzicht de oceaan, er liepen aapjes rond en de mensen waren allervriendelijkst. Na een goede nachtrust zijn we de volgende dag naar de Oribi Gorge gereden. Prachtige uitzichten over een stukje Afrikaanse natuur.
Na Umtentweni zijn we doorgereden naar Drakenberg. Hier werd vanuit allerlei hoeken de Sani Pass aangeraden. Wederom een keurig hostel (moet zeggen, in heel Zuid-Afrika waren de hostels keurig), mooi in de bergen gelegen en netjes. We kwamen pas laat in de middag aan dus de Sani Pass werd een dag opgeschoven.
Helaas, we werden wakker in de mist... Toch besloten om de Sani Pass op te gaan, volgens de locals van het hostel was het maar ochtendmist en zou het spoedig wegtrekken. Dus wij op naar de Zuid-Afrikaanse grens waar wij met onze normale auto niet verder mochten, alleen 4x4 kunnen de Sani Pass oprijden tot aan de grens met Lesotho. Voor ons begon hier de 8km lange wandeltocht. Steil (900m stijging) en uitdagend. Gelukkig klaarde het weer iets op en kwam de zon erdoor. Halverwege kwam ik (lees Loes) een man genaamd Paul tegen en gezien de weer opkomende mist besloot ik om met hem verder te wandelen. Hij kwam hier wekelijks ter voorbereiding van de Kilimanjaro. Van Inge had ik eerder 'afscheid' genomen, zij heeft een lift gekregen van 2 aardige Zweedse jongens. Eenmaal boven was er helaas geen uitzicht. Totale mist. Maar dat mocht de pret niet drukken, Sani Pass: check! En daarmee gelijk een extra stempel in het paspoort, namelijk die van Lesotho. Na een korte pauze in de hoogst gelegen pub in Afrika werd de terugweg ingezet. Na ongeveer een tocht van 2 uur kwamen we weer bij de Zuid-Afrikaanse grens aan. Net op tijd, het kwam met bakken uit de hemel.
St. Lucia was een plaatsje waar wij al een aantal keren goede berichten over gehoord hadden, en zodoende werd dit onze volgende korte stop. Een heel klein gezellig dorpje (lees 550 inwoners) maar oh zo toeristisch (in het hoogseizoen). 's Avonds voor het eerst in het donker met zijn tweeën over de straten gelopen. Moesten wel oppassen, er werd gewaarschuwd voor over straat lopende nijlpaarden. Echt waar! Helaas geen gezien....

Vanuit St. Lucia richting Swaziland gereden. Als we een stukje echt Afrika wilden zien, zouden we daar eigenlijk wel doorheen moeten rijden. En aangezien wij zo veel mogelijk willen zien, was de keus snel gemaakt. Echt grote steden hebben we ook niet gezien, maar wel echt Afrikaanse dorpjes wel. We hebben wel ontzettend geluk gehad, er was ons namelijk niet verteld dat om 16.00 uur de grens met Zuid-Afrika dicht zou gaan. Om 15.55 uur liepen wij de douane binnen, pfieuw.... In Swaziland zelf hebben we verder niks gedaan, gezien we verder moesten richting Kruger NP. De Big 5 stond op ons te wachten!
Pas laat in het dorpje Hazyview (vlakbij het park) aangekomen en hebben daar het eerste het beste hostel genomen. En 's ochtends was het zover: 2 dagen tussen de wilde dieren! En wat hebben we er veel gezien, helaas de Big 5 niet compleet. Het luipaard was te lui... Maar goed, we hebben wel met onze auto op 15 meter afstand van 2 leeuwen gestaan, heel apart! Verder veel giraffen, zebra's, nijlpaarden, kudu's, impala's, vogels, buffelo's, hyena, gnoes en olifanten gezien, echt helemaal super! Bijna nog aangevallen door een kudde olifanten met jongen. Wij stonden blijkbaar net iets te dichtbij... Dat was wel even schrikken, dan zijn die beesten toch wel erg reusachtig en imposant.
Bij het Kruger NP ligt de Blyde River Canyon. Op de laatste dag in Zuid-Afrika deze Canyon nog bezocht. Wederom een prachtig stukje Afrikaanse natuur!
En toen was het zover, op naar Johannesburg voor het vliegtuig richting Zambia en daarmee ook gelijk ons avontuur door het fantastisch mooie Zuid-Afrika!
Mocht je 3 weken vakantie hebben en niet weten waar naar toe, dan is dit de plek!

Dankie en totsiens Suid-Afrika!
Here we come Zambia!

Inmiddels, wegens gebrek aan wifi de laatste avond, veilig aangekomen in Zambia. Mooi hostel gevonden en morgen eens kijken wat we hier allemaal gaan doen.

P.S. de foto's komen later....