Angkor What?!

Wij waren wel lichtelijk verrast toen we merkten dat Cambodja toch wel ietsje duurder is dan Vietnam. Onze geliefde noodlesoep was toch ineens €0,60 duurder en dat is toch voor onze begrippen een aardige prijsverhoging. En zo lekker was die ook niet meer, dus maar weer over op de fried noodles/rice. Beetje afwisseling is ook niet verkeerd. In Phnom Penh bevinden zich de Killing Fields. Een best wel aangrijpende plek. We kregen een audiotoer en kregen van nummer tot nummer te horen wat zich daar eind jaren '70 afspeelde. Nu is er niks meer over, alleen een grasveld met gaten en wat gebouwtjes. In het begin van de tour staat een grote stoepa met daarin 17 etages aan schedels en botten van de overledenen. Tot op heden vinden ze nog steeds weer botten, tanden, kledingstukken etc. Er zijn in totaal in heel Cambodja 3 miljoen mensen vermoord. In de Killing Fields liggen zo'n 20.000 mensen begraven. Ze werden met een smoes naar deze velden gebracht in vrachtwagens. Ze waren op weg naar een nieuw huis werd hen verteld. Eenmaal bij de velden aangekomen, kwamen ze erachter dat ze geëxecuteerd zouden worden. En dit op brute wijze; ze werden doodgeslagen met bijlen/bamboestokken/hamers. Kleine babies werden aan hun voeten vastgehouden en tegen een boom gezwaaid. Echt verschrikkelijk. Er zijn enkele massagraven te vinden, daar hebben ze een huisje neergezet.

Daarna nog wat sightseeing in de stad gedaan, maar voor ons niet echt indrukwekkend meer. Op een gegeven moment heb je genoeg tempels en pagoda's gezien. En dat punt hebben wij nu wel een beetje bereikt. Maar snel verder richting Siem Reap, het oh zo gezellige stadje gelegen bij Angkor Wat. Gelijk een goed gevoel bij binnenkomst. Gezellige marktjes, kleine straatjes, riviertje, Pub Street. Een leuk hotelletje gevonden nabij het gezellige centrum. De dag erna gelijk een tuk-tuk geregeld om Angkor Wat te bezoeken. We hadden gehoord dat het voor 10 euro moet lukken en als je geluk had kon de chauffeur ook nog een beetje Engels. De 10 euro is gelukt en onze chauffeur kon wel beetje Engels maar verder dan de namen van de tempels kwam hij niet. Het was wel een schattige kerel, en gaf ons nog wel de tip om eerst een dag te doen en dan een wat grotere ronde te maken en vanaf daar bekijken of je nog een dag wilt. En dat hebben we maar gedaan, en voor ons was 1 dag ook wel voldoende. Maar het was wel buitengewoon prachtig, net of je in een sprookje loopt. Tempels waar bomen doorheen groeien, mos aan de muren, vervallen gebouwen. Heel bijzonder. Verschil met deze tempels en die van Bagan, toerisme. Hier is het bijna niet mogelijk om een foto te maken met alleen jezelf of alleen de tempel erop, het krioelt op sommige plekken van de mensen. Ook nog in de tempel geweest waar de film 'the Tomb Raider' is opgenomen; Ta Prohm. We keken ook wel uit naar de sunset op de tempel Angkor Wat zelf, helaas was de heuvel vanwaar je de zonsondergang mooi kon zien al dicht (moest je eigenlijk wel voor 17.00 uur zijn). Op zich niet erg, want voordat de zon onderging kwamen donkere wolken de pret al bederven. Ons werd wel verteld dat de zonsopgang mooier moet zijn omdat je dan echt de zon op ziet komen van achter Angkor Wat. Dag 2 in Siem Reap hebben we op de scooter doorgebracht, eentje waarbij we moesten schakelen. Dat was wel even een uitdaging. Je ziet hier alle mensen heel makkelijk omhoog en omlaag schakelen, voor ons is dat wat lastiger gezien wij langere benen hebben. Wij moeten ons hele been optillen om naar een versnelling lager te schakelen. De Cambodjanen doen dit door middel van de hak naar beneden drukken. Maar was wel erg leuk. Op ongeveer 25km afstand lag een landmijn museum, die wel de moeite waard moest zijn. Het was nog wel even een gezoek van waar dit museum nu lag, maar uiteindelijk door te vragen (meerdere keren) toch op het juiste adres aangekomen. Het museum was wel interessant, maar om nu te zeggen echt de moeite waard. Het scheelt het kost niet veel om er te komen en in te gaan. En zo hebben we wel weer wat meer geleerd over de geschiedenis van Cambodja. Zo sterven er nog steeds dagelijks ….. personen aan het gevolg van landmijnen. Er liggen er nog heel veel onder de grond en vooral boeren zijn het slachtoffer.
Eenmaal terug in Siem Reap hebben we onszelf in Pub Street getrakteerd op een echte Cambodjaanse BBQ. Was echt een leuke ervaring! We kregen stukjes slang, krokodil, kikkerbilletjes, gamba's en rundvlees. Daarnaast nog groente, rijst en noodles. De pan die gebruikt wordt voor de BBQ wordt 'Hill of Fire' genoemd. In het midden een torentjes die schuin afloopt en met een gracht eromheen waar soep in gegoten wordt (en bijgevuld wordt). En om ons culinair hoogtepunt af te maken hebben een gefrituurde vogelspin gehaald en die opgegeten. Alleen de pootjes dan. Was voor ons allebei wel een redelijke uitdaging, gezien onze angst voor spinnen. De smaak is moeilijk te omschrijven, het smaakt naar iets gefrituurd. En daarmee zat ons Cambodja avontuur er alweer op. De volgende halte; Laos!
We werden al vroeg opgehaald, 7 uur, door een tuk-tuk chauffeur. Wij vertrouwden het niet helemaal omdat het ons niet gezegd was. Wij dachten dat een minibus ons op zou komen halen. Toch maar ingestapt en de man vertelde wel de waarheid. De minibus waarmee we gingen was al aardig oud en werd uiteraard helemaal vol gestopt met bagage en mensen. De eerste 3,5 uur waren dan ook niet echt comfortabel te noemen, maar goed hoort er allemaal bij. Daarna stapten er een aantal mensen uit en was het tot de lunch dikke prima. In het plaatsje Stung Treng konden we lunchen en moesten we overstappen op een andere bus. Deze kwam veel te laat, en daardoor kwamen we ook te laat bij de grens van Laos. Als je na 17.00 uur komt, moet je een boete betalen van $5. Onze gids deed het er ook gewoon om, de bus bleek al wel klaar gestaan te hebben. Bij de grens allemaal het busje weer uit, visum betalen en wachten wachten wachten... Eindelijk mochten we de grens over, het werd al donker. Eenmaal in Laos in een ander busje gestapt en op naar 4000 Islands. Bij ons in het busje gingen ze allemaal naar het eiland Don Det en gezien wij geen plan hadden gingen wij mee. Een klein eilandje maar wel knus. Om daar te komen moesten we met de ferry, wat een motorboot (longtail boat) met dak was. In het pikkedonker gingen we de Mekong rivier over, dat was wel gaaf. De kapitein maar schijnen met een zaklamp zodat we nergens tegenaan botsten. Op het eiland snel een bungalow gevonden, wat gegeten, gekaart en op naar bed. Het was een lange dag.
Voor een eurie kon je voor een dag een fiets huren en het eiland over fietsen. Don Det is met een brug verbonden met Don Khon. Wij zijn daarheen gefietst en de eerste stop was een waterval, water dat over en door trapsgewijs liggende rotsen heenstroomt. Daar waren we wel van onder de indruk, wat een kracht heeft water zeg. Dichtbij was een strandje, hadden ze heel mooi aangelegd met een leuke lounge bar erbij. Een lekkere verfrissende duik genomen in de Mekong rivier. Je moest wel uitkijken voor de harde stroming, dus ver het water in kon niet. En toen op naar het gedeelte waar we naar uitkeken, de Irrawaddy dolfijnen. Een bedreigd diersoort dat onder andere in de Mekong rivier voorkomt. Helaas was het niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. In plaats van in een bootje zitten te wachten tot ze kwamen, werden we op een vlonder gedropt en konden we van ongeveer 80-100 meter af en toe een vinnetje boven water zien komen. Eigenlijk zou je tijdens voedingstijd moeten komen, was deze dag niet echt geschikt voor. Het begon al te onweren. Weer snel terug, onderweg een paar heldere bliksemschichten gezien. Eenmaal terug aan wal gauw terug naar Don Det.
Weer een lange busrit voor de boeg, op naar Thakhek. Opstapplaats voor de Khong Lor Cave. Ruim 350km. Eerst weer met de boot naar het vasteland, vanuit daar met een 2,5 uur durende bus naar Pakse en daar moesten wij weer overstappen op de bus richting Thakhek. We hadden geluk de bus reed net weg toen wij eraan kwamen, dus onze chauffeur toeteren en toeteren zodat wij deze nog konden halen anders moesten we waarschijnlijk een uurtje wachten. We kwamen in een lokale bus terecht die op heeeel veel punten stopt. In totaal hebben we er, inclusief het stuk naar Pakse, 12 uur over gedaan. De bus zat overvol, zelfs het gangpad wordt opgevuld met plastic krukjes waar de mensen op kunnen zitten. Was wel een leuke ervaring. Vanaf Thakhek is het nog zo'n 180 km naar de Khong Lor Cave, maar deze rit ging aardig snel. Met 3,5 uur waren we er. Eerst richtin Vieng Kham en vanuit daar met een sawngthaew naar Ban Na Hin. Een sawngthaew is een omgebouwde pickup-truck waar zoveel mogelijk mensen ingepropt worden. Dit viel bij ons gelukkig wel mee. Er hingen wel 3 kooien met kippen achterop en op een gegeven moment sprongen er kikkers rond in de pick-up, ze waren ontsnapt uit een zakje van een man. Eenmaal in Ban Na Hin naar het toeristenbureau gegaan voor wat informatie en een guesthouse gezocht. Hier verhuurden ze ook scooters, wederom handmatig geschakeld. Dit hebben wij de dag erna gedaan, lekker rondgereden door een prachtig stukje natuur gebied. De Khong Lor Cave ligt nog op zo'n 45 km afstand van dit dorp en ligt in het midden van de Phu Hin Bun wildernis. Het is een van de langste grotten van Laos en echt een mooie ervaring. De grot is 7,5 km lang en pikkedonker. Af en toe best wel griezelig. Je legt de tocht door de grot per boot af. Het mooie van dit gedeelte van Laos is, dat er weinig toeristen zijn en we kwamen dan ook maar twee bootjes tegen tijdens de gehele tocht. Gelukkig maar, want hierdoor was het echt echt donker. Anders zou je telkens licht zien van andere boten en dan is het effect een beetje weg. Nu zag je alleen maar de delen waarop ons hoofdlampje en die van de stuurman scheen. Er blijken ook spinnen te zitten zo groot als je vuist, die hebben wij 'helaas' niet gezien. Na ongeveer 1,5 km kon je de boot even uit en liep je in de grot door een stalactieten/stalagmieten bos. Dit werd even opgelicht door middel van schijnwerpers die met een knopje aangingen. Ongeveer halverwege de tocht zag de stuurman een zandbank over het hoofd en botsten we daarop. Dat was schrikken!!!! Gelukkig geen Titanic taferelen verder en hebben we de tocht succesvol afgesloten. Op sommige plekken is de grot wel 100 meter hoog en op andere plekken maar 10 zoiets. Vleermuizen hebben we wel gezien.
De weg naar de grot toe was ook weer prachtig! Allemaal kleine dorpjes, mensen en kinderen die naar je zwaaien, rijstvelden, bergen, hutjes op palen, buffalo's. Puur genieten!! Het schakelen ging ook al een stuk beter :)
Van dit moois gingen we met de lokale bus richting de hoofdstad Vientiane. Lag op zo'n 4 uur rijden. Gezien er niet heel veel bijzonders te zien is in Vientiane, hebben we er maar 1 nacht geslapen. De volgende dag gelijk door richting Luang Prabang, althans dat was het plan. In een minivan met allemaal mensen die er bij de eerste stop, Vang Vieng, al uitgingen. Ons werd verteld dat we een moment geduld moesten hebben. Na wat aandringen gingen we dan eindelijk met een busje weg die ons af zou zetten bij de volgende bus. Niet dus, bleek dat de minibus waarmee we zouden gaan die dag kapot was en of we niet met de grote bus mee wilden. Jawel, alleen dan wel alleen als we geld terugkregen. Was oké, dus weer terug richting het centrum. Onderweg toch weer van gedachte veranderd, we konden net zo goed in Vang Vieng blijven gezien het al 3 uur zoiets was en Luang Prabang nog wel 6 uur rijden was. Dus weer bellen, vragen om meer geld terug (200.000 kip om precies te zijn) Waren ze zo snugger om ons 200.000 kip (ongeveer 20 euro) per persoon terug te geven terwijl de tickets van Vientiane naar Luang Prabang maar 150.000 kip per persoon waren. Gelukje :)
Vang Vieng staat bekend om het tuben, met een band de rivier af en onderweg stoppen bij barretjes. Helemaal leuk, hadden er veel zin in! Volgende ochtend rond een uurtje of 11 (dat was ons verteld) richting de shop waar je de tube kon huren. En op naar het beginpunt. Was er gewoon nog niemand! Na en welkomshotje bij de eerste bar gingen we te water richting bar numero 2. De anderen zullen ook zo wel komen. Hebben we daar toch een dik uur gezeten, maar geen anders tubers die aanmeerden. Kleine deceptie, dat ook niemand even kwam vertellen dat het feest pas rond een uurtje of 2 begint. En daarnaast waren er ook maar 7 barretjes, waarvan er 2 die dag ook nog gesloten waren. Toen maar besloten, na een biertje bij de laatste bar, om verder te drijven richting de finish. Dat was wel leuk trouwens, ook al ging het niet hard het kleine kind in ons kwam wel even weer boven drijven. Blijft toch leuk om elkaar erin te duwen en kunstjes te doen op de band.
De dag erna gingen we dan echt naar Luang Prabang, in totaal met de minibus ongeveer 5 uur onderweg. De omgeving was prachtig! Niet gedacht dat Laos zo mooi, bergachtig en groen zou zijn! Luang Prabang lijkt een beetje op Hoi An (Vietnam), alleen doordat het hier nog niet zo toeristisch is loopt het nog wel een beetje achter qua afwerking en gezelligheid. Op zo'n 30km afstand is de Kuangsi Waterfall te vinden. Op de scooter ernaar toe. Vanwege het regenseizoen was er gigantisch veel water, delen waar je normaal gesproken op bankjes kunt zitten waren nu bereikbaar. Aan beide kanten van de waterval kon je omhoog naar de top, daar met behulp van een bamboebootje/bamboebruggetjes die deels onderwater zijn gelopen/rotsen naar de overkant. Een spannend avontuurtje, de stroming was best sterk en het begin van de waterval lag op zo'n 7-10 links of rechts van je (ligt eraan welke je kant je omhoog was gekomen) dus een misstapje maken kon je je niet veroorloven. En nog gratis ook! Ze zagen ons niet binnenwandelen, mooi eventjes 4 euro bespaard :)
Laos was wel een verrassing. Het is een stuk moderner dan we ons voorgesteld hadden. De mensen dragen over het algemeen best moderne kleren, beschikken over een smartphone, de huizen zijn normale grote (voor Aziatische begrippen), stromend water. Naar onze mening zijn de mensen hier ook wat vriendelijker dan in Cambodja, alleen het afdingen wil niet echt goed lukken. Ze zijn nogal koppig wat betreft de prijs die aan een product hangt.
Van Luang Prabang gingen we weer, via een andere weg, terug naar Vientiane. Een busrit van circa 11 uur, grotendeels door bergachtig gebied met veel hobbels. Volgens mij hebben we geen 5 minuten gehad waarin we stil zaten, constant werden we heen en weer geslingerd op onze stoel. In Vientiane een guesthouse gevonden dichtbij het busstation vanwaar onze bus richting de Thaise grens de volgende dag vertrok. Binnen 2 uur na vertrek uit de hoofdstad van Laos stonden we weer op Thaise bodem. Op een of andere manier voor ons beide een opluchting, geen idee waarom. Thailand heeft iets rustgevend naar onze mening. Met de nachttrein zijn we vanuit Nongkhai in het noorden vertrokken naar Bangkok. Shoppen!!
Inmiddels zijn we al een stukje verder maar dat bewaar ik voor het volgende verslag.

P.s. De foto's laten even op zich wachten, het uploaden lukt niet vanwege minder goede internetverbinding.