En weer lekker op de fiets! :)

Eerst even terugkomend op de goede vraag van Peter en Jose; Wat heeft de meeste indruk gemaakt op mij sinds ik hier ben?
Als eerste viel mij de gastvrijheid op. Ik dacht dat de Australiërs al vriendelijk waren, maar de Kiwi's doen daar nog een schep bij bovenop. Je voelt je gelijk thuis, waar je ook komt. Daarnaast is het een bijzonder mooi land. Alles wat je nodig hebt, hebben ze hier; bergen, strand, seizoenen :) Dus voor mij is het meer het geheel plaatje in plaats van een ding wat veel indruk gemaakt heeft op mij.

Na eigenlijk een 'vakantie' te hebben gehad van circa 2 weken mocht ik weer lekker op de fiets! Richting Lake Tekapo met als tussenstop het prachtige Rakaia Gorge. Super lichtblauw water omringd door heuvels en bergen. In het knusse plaatsje Geraldine een aantal fietsers tegengekomen. We stonden gezellig allemaal op dezelfde camping. Een van hen heeft nog even naar mijn achterband gekeken, die waggelde een beetje. Bleek dat er 2 spaken los zaten, dus op zoek naar een fietsenmaker. Toevallig zat er eentje in dit dorp, een Nederlander ook nog. Fiets weer gemaakt en op naar Lake Tekapo. Het moet een prachtig meer zijn met heel blauw bergwater. Helaas was het aan het miezeren toen ik wegfietste, dus ik zag het een beetje somber in. Bij de lunchpauze in Fairlie kwam ik een Nederlandse jongen (Michael) tegen die ook op de fiets was en hij ging dezelfde kant op als ik. Af en toe ook wel leuk om een fietsmaatje te hebben. Er was een Pass die we moesten overwinnen, Burke Pass. Hele dag geklommen en warempel toen we boven waren begon het op te klaren, yes! Over het plateau een waanzinnig uitzicht over de bergen en aan het einde kwam het meer in zicht. Gelukkig was het tegen die tijd compleet zonnig en was het uitzicht super! Michael besloot om nog door te fietsen gezien het mooi weer was, voor mij was 90km voldoende. De volgende dag in het begin wel een beetje spijt van gehad omdat het weer compleet bewolkt was, ook toen ik aankwam bij Lake Pukaki. Wederom een lichtblauw meer met op de achtergrond Mount Cook als je mooi weer hebt. Besloten om bij de lookout maar even te wachten, wie weet klaart het nog op. En wat een geluk weer, een klein stukje blauw veranderde in een half uur in een compleet blauwe lucht. Wow, fantastisch!!! Prachtig meer met de beroemde berg Mount Cook op de achtergrond, mijn dag kon niet meer stuk. Toevallig kwam ik een van de fietsers tegen waarmee ik in Geraldine op de camping stond. Sam, een Australische jongen, ging ook naar Mt. Cook en besloten om samen te fietsen. Mooie weg langs het meer met constant op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen. Dit was mijn langste dag tot nu toe, zo'n 105km gefietst. De laatste 23km voelde ik ook wel erg in mijn benen, de wind begon wat op te komen en moest geleidelijk de bult op. Eenmaal op de camping was Joe (een andere fietser die ik in Geraldine tegen was gekomen) was er al. De camping lag mooi tussen de bergen, vele hikes kon je vanaf daar doen. Helaas was er voor de opvolgende dagen niet bijzonder mooi weer voorspeld dus besloten om de hikes maar even uit te stellen voor later.

Vanaf Mt. Cook ben ik naar Dunedin gefietst, de weg liep door het binnenland door een prachtig landschap; meren, bergen, weilanden. Echt puur genieten op de fiets. Onderweg kwam ik Sam nog een keer tegen op de een camping, hij fietst echter veel over de trails dus samen fietsen zat er niet in. Mijn fiets is prima, maar is niet bestand tegen veel gravelwegen en hobbels in de weg (de rekken waar mijn tassen aanhangen willen nog wel eens afknappen). Voordat ik Dunedin binnenkwam moest nog een langere heuvel beklimmen, een 10km geleidelijke klim, naar de top van Mount Cargill. Super uitzicht bovenaan! Eenmaal beneden kwam ik langs Baldwin Street, wat de steilste straat ter wereld is. In Dunedin had ik een adresje waar ik kon verblijven. De dochter van Sue (van de schapenboerderij) woont daar en ik was welkom om een paar nachten daar te verblijven. Man man wat is dat een steile stad, grotendeels naar Amber and Paul hun huis moest ik lopen. En lopend de bult op met een bepakte fiets aan de hand is ook pittig, pffff... Mijn fiets moest voor een kleine beurt, ik had wederom een gebroken spaak. Besloten om het achterwiel maar de vervangen en de band ook gelijk. Dit duurde enkele dagen, maar gelukkig waren Sam en Joe ook in town dus geen probleem. Normaal in Dunedin een bruisende studentenstad, maar gezien de zomervakantie nog niet voorbij was, waren er nog geen studenten. Na 2 dagen kon ik mijn fiets ophalen en weer verder. Ik was nog geen 2km op weg toen mijn achterband explodeerde. De fietsenwinkel opgebeld, zij konden mij alleen maar helpen als ik naar hen toe kwam. Maar ja ik was bepakt en al met een platte achterband. Heel toevallig kwam Amber aanrijden, zij had mijn fietshandschoenen gevonden (ik kon ze 's ochtends niet vinden) en zij heeft mij een ritje richting de winkel gegeven. Bleek dat de band niet goed op het wiel was gemonteerd. Gratis reparatie en ik kon weer op weg. Mooi langs het strand dacht ik, was ook prachtig. Maar ja dan moet je weer naar het binnenland en in dit geval betekende dit dat ik over een heuvelketen heen moest. De eerste ging nog wel, maar de 2 die daarna kwamen moest ik lopend op. Het wordt steeds steiler.... Maar goed, it's totally worth it!

Ik had gehoord van verschillende personen dat the Catlins een mooi natuurgebied moest zijn, dus dat werd mijn volgende bestemming. En inderdaad het was prachtig. Wel een steil gebied qua heuvels, wel wat vaker een tussenstop moeten maken. De overnachtingen waren hier wel lekker goedkoop, alleen maar DoC ($6-10 pp) of gratis campings. Nog naar het meest zuidelijkste puntje van het zuidereiland geweest, Slope Point. Ik was van plan dit te gaan fietsen, maar mijn rekken voorop waren al een beetje gebroken en het was een gravelweg dus, de 6km naar dit punt een lift weten te bemachtigen van een Franse familie. Ideaal :) Mijn laatste camping in Fortrose was gratis en toen ik daar aankwam, kwam mijn buurvrouw met een glaasje koude limonda aanlopen. Ze dacht dat ik dat wel kon gebruiken, heerlijk!! Prachtige zonsondergang over de oceaan gezien vanuit mijn tent en 's nachts had ik het geluk dat ik naar de toilet moest, want de sterrenhemel was gigantisch helder! The Milky Way was heel duidelijk te zien en alles was zo scherp, geweldig!
Volgende stop van Invergarcill, hier had ik weer een couchsurfplek gevonden. Lekker in een bed slapen :) Proberen om mijn rekken te laten maken, maar kon helaas niet dus de shop gebeld waar ik de fiets gekocht had en zij zouden mij weer nieuwe opsturen als ik een adres waar het heen kon. Dus gauw een bericht gestuurd naar iemand in Te Anau via WarmShowers (soort gelijk concept als Couchsurf alleen dan speciaal voor fietsers) en kreeg gelukkig snel een bericht terug dat ik ze wel naar hem kon sturen. Perfect! In Invergarcill is zelf eigenlijk niks te beleven, dus was wel blij dat ik wel weer snel verder kon, richting de Fiordsland. Daar keek ik wel naar uit!!

Ik ben eerst naar Manapouri gefietst wat aan Doubtful Sound grenst. De Milford Sound is veel populairder, maar deze moest zeker net zo mooi zijn en minder toeristisch. De camping lag mooi aan het meer van Manapouri en gelukkig was het nog mooi weer dus prachtig uitzicht! Onder het genot van een mixed berry cider mijn dagboek geschreven aan het meer, heerlijk :)
De dag erna een kayak tour gedaan door Doubtful Sound. Je kunt alleen maar per boot naar Doubtful. Eerst met een kleine boot het meer over, vanaf daar moesten we overstapppen in een busje om naar het startpunt van Doubtful te komen, Deep Cove. Er was ook een Nederlands meisje, dus wij mochten een kayak delen. Was een mooie dag, niet te zonnig (anders veel te heet, je had een wetsuit/thermoshirt/splash jacket aan). Na een korte uitleg gingen we met een groep van 8 op pad. Niet lang na het vertrek zagen we een groep dolfijnen, mooi gezicht. Dag kon niet meer stuk!
Het is erg indrukwekkend om door de fjorden heen te gaan, overal om je heen bergen, soms met watervallen (nu aardig droog gezien er al een tijd geen regen meer gevallen was). Ongeveer 4 uur rustig gekayakt door het gebied en toen weer de boot in. Super dag gehad! De laatste mooie dag ook, de dag erna begon gelijk al bewolkt. Naar Te Anau (vanaf daar kun je naar Milford Sound) was een korte trip. Het weer voor de opvolgende dagen was echt poep, veel regen en wind. Nog wel samen met een Amerikaans meisje, Anna wie ik op de camping ontmoet had, een hike gedaan naar Luxmoore Hut. Helaas gezien het compleet bewolkt was geen mooi uitzicht op de top. Maar nog steeds een geweldige 6 uur hike, door een mooi bos. Op het gegeven moment klaarde het een beetje op dus wij waren hoopvol, maar helaas kwamen de volgende wolken er alweer aan. Ook besloten om toch naar Milford Sound te gaan. Samen met Anna gelift naar Milford. De heenweg ging eigenlijk bijzonder gemakkelijk, eerste keer dat de duim omhoog ging hadden we gelijk beet. Een Israelisch stel dat op hun huwelijksreis was. Hoe dichter we bij Milford kwamen, hoe slechter het weer werd. Maar wow wat een spectaculaire weg ernaartoe! Zo gigantisch veel watervallen en met de bergen in de wolken werd het een beetje magisch. Had het niet willen missen! Op de terugweg moesten we iets langer wachten, in de regen, op een ritje. Maar gelukkig bood een Kiwi stel ons een rit aan en mochten we nog weer in Auckland komen waren we van harte welkom :)
De laatste dag in Te Anau hebben gespendeerd in een Amerikaanse pub waar we de Super Bowl gekeken hebben. Super leuk, het werd aardig competitief in de kroeg gezien er van beide partijen supporters aanwezig waren. Gelukkig waren mijn rekken ook aangekomen dus ik kon weer verder op de fiets :)

Vanaf Te Anau richting Queenstown gefietst, nog steeds aardig regenachtig. Wilde in 2 dagen naar Queenstown fietsen, maar gezien de weersvoorspelling voor de 2e dag slecht was (koud en regenachtig) besloten om te proberen een lift te krijgen. Binnen 10 minuten stopte een auto met aanhangwagen, zij gingen naar Wanaka en ik mocht wel mee tot Queenstown. Perfect!! Het was ook echt koud, voor hartje-zomer-begrippen. Het is nu al een aantal dagen ongeveer 13-14 graden met een koude zuidelijke wind. Ik heb zelfs hele kleine sneeuwvlokjes gezien hier, en dat lieg ik niet. Gelukkig wordt het komend weekend weer lekker en tijd om wat hikes te doen hier! Ik ben weer aan het couchsurfen en heel toevallig bij 2 jongens uit Hardenberg :) En op zoek naar een baantje voor de winter, heb besloten om hier nog wat langer te blijven :)

Tot de volgende keer!!