4173km later....

De eerste dagen in Queenstown niet veel gedaan, gezien het nog steeds regenachtig was. Maar gelukkig de laatste volle dag was er een stralende blauwe lucht, op naar Ben Lomond Summit (1748m)!! Een ongeveer 6 uur durende hike, waarvan het laatste uur zeer steil. Het uitzicht was waanzinnig!! Ene kant keek je over het Kawatipu meer en aan de andere kant de ene hoge berg na de andere. Puur genieten! De dag erna weer op de fiets, richting Wanaka. Dit in 2 dagen gedaan, overnacht in een oud mijn dorp genaamd Cromwell, gelegen aan Lake Dunstan. Spieren zijn wel wat stijfjes en pijnlijk na de hike gisteren, gelukkig was de tocht niet heel zwaar. Wel mooie omgeving, lang de meren, tussen de bergen en door een gorge. Tijdens deze rit begon de trapas steeds harder te kraken, maar gelukkig Wanaka wel weten te bereiken. Hier overnacht bij Wayne en Rae in Albert Town wat op zo'n 3km van Wanaka ligt. Wayne heeft mij toen een lift gegeven naar Queenstown. Erg gastvrij en vriendelijk! Toevallig was hun overbuurman een fietsenmaker en hij heeft mijn fiets weer gemaakt, de trapas had een beetje vet nodig en nieuwe rekken aan de voorkant erop gezet (waren weer kapot, waarschijnlijk waren mijn tassen iets te zwaar..) en ketting schoongemaakt. Bij Wanaka heb je ook de Rob Roy Glacier. Wederom een prachtige hike hiernaartoe gedaan. Was wel goed te doen, gelukkig niet zo steil als Ben Lomond. De beenspieren waren gewoon nog steeds wat pijnlijk. Je zou denken na zoveel kilometer gefietst te hebben dat die beenspieren wel wat gewend zijn, maar niet dus. Totaal andere spiergroep! Het begin van de hike lag op zo'n 40km afstand van Wanaka, dus het liften maar weer een kans geven. En met succes, na een paar minuten wachten had ik een lift te pakken. De omgeving is fantastisch! Omringd door bergen (Treble Cone, Black Peak, Rob Roy Peak) en een kraakheldere rivier. Eenmaal bij de look-out had je zicht op de Rob Roy Glacier en de daarbijhorende watervallen. Daar heerlijk een tijdje gezeten genoten van het prachtige weer en fantastische uitzicht! Terugweg liften was ietwat lastiger, weinig mensen gingen nog terug. Maar na 2 kilometer gelopen te hebben nam een groep Nieuw-Zeelanders mij mee. Oh en om vanaf Albert Town naar Wanaka te komen, hebben ze een mooie fiets- en wandelroute gemaakt langs het meer, met constant uitzicht op de bergen rondom. Zoveel mooie plekjes om te stoppen onderweg en even de tijd nemen om de omgeving in je op te nemen.

Vanaf Wanaka was het 4 dagen fietsen om bij Franz Josef aan te komen. Om er te komen moest je over de bekende Haast Pass (564m), vooral de weg naar beneden was super! Vlak voor de Haast Pass heb je een mooie gorge met rivier die op een bepaalde plek niet normaal blauw is! Ijskoud water dat wel. Het enige vervelende hier aan de westkust zijn de sandflies!! Wat een irritante beestjes, niet normaal!! Al heb je Deet op en lange kleren aan, er is altijd wel een stukje dat je vergeten bent of nog onbedekt is. Maar dat mag de pret niet drukken, zolang ik fiets is er niks aan de hand. Oh en een rustige stop om een banaan te eten zit er ook niet in, constant zitten die kleine zwarte duiveltjes rond je enkels.
De 3e en 4e dag waren heftig, met een aantal steile heuvels. Vooral tussen Fox Glacier and Franz Josef, 18km omhoog en omlaag bestaande uit 2 redelijk steile heuvels. Heerlijk!! In Franz Josef een hike gedaan naar Alex Knob Summit (1303m), circa 6 uur. Helaas was het een beetje bewolkt, dus niet het uitzicht waar ik op gehoopt had. Maar ik was gelukkig nog net op tijd boven om de Franz Josef gletsjer nog net gedeeltelijk uit de wolken te zien. Eigenlijk was ik hier van plan om een hike naar de gletsjer te doen, maar helaas doen ze dat niet meer uit veiligheidsredenen. De gletsjer smelt te snel, dus nu kun je alleen nog met de helikopter erheen maar dit kost je dan wel circa 250 euro en dat werd me net iets teveel voor nu... Om wat tijd te besparen besloten om naar Punakaiki met de bus te gaan, dus de dag erna netjes op tijd bij de bushalte. Het eerste wat de buschauffeuse zei: no, the bike can't go, it is too busy! De kiwi's zijn ontzettend vriendelijk, afgezonderd van een aantal Intercity buschauffeurs. Oke en nu? Terug naar de I-site om mijn geld terug te vragen, dat lukte gelukkig. Daarna een stukje gefietst en in het volgende dorp geprobeerd te liften, met succes. Kwam ik later in de middag dan toch nog aan op mijn geplande bestemming, Punakaiki. Hier heb je the Pancake Rocks and Blowholes. Helaas was het low tide dus geen blowholes, maar de pannenkoekenrotsen waren wel mooi om te zien. Maar natuurlijk ook super toeristisch.

Vanaf Punakaiki ben ik door de Buller Gorge gefietst, erg mooi! Ook goed te doen qua heuvels gezien je langs een rivier zit, gaat mooi geleidelijk omhoog. Laatste gedeelte tot Nelson wederom gelift, het verbaast me echt hoe gemakkelijk dat gaat met fiets en al. Hij moest een kleine detour maken naar Motueka, prima heb ik dat ook gelijk gezien :) In Nelson een rustdag ingelast, ferry richting Wellington geboekt en klaargemaakt voor de laatste etappe op het zuiden.
Ik sloot het zuidereiland op dezelfde manier af als hoe ik begonnen was; in de regen. In eerste instantie wilde ik de 110km tot Picton in 2 dagen doen, maar gezien ze nog meer regen voorspelden en ik toch al een verzopen katje was besloten om er een lange dag van te maken, ging eigenlijk best lekker.

De oversteek verliep rustig, gelukkig geen hoge golven. In Wellington kon ik weer in hetzelfde bed slapen als de laatste keer dat ik daar was, bij de 2 jongens waarbij ik gecouchsurft had was dezelfde kamer weer beschikbaar. Vanaf Wellington de bus richting Mt. Egmont NP genomen. Dit keer was de buschauffeuse wel vriendelijk en behulpzaam. Ik had echter iets te weinig research gedaan naar wat de beste plek was waar ik kon beginnen aan de klim naar Mt. Taranaki dus ik kwam in het verkeerde dorp uit (Inglewood). Geen camping en geen shuttle naar de berg, dus 21km terug gefietst naar Stratford gezien er daar wel een camping was en de mogelijkheid om met de hike te beginnen.
De ochtend begon totaal in de mist, maar hoe dichter ik bij de top kwam hoe meer het opklaarde. Het was echt waanzinnig! Het eerste uur was goed te doen, daarna werd het echt steil. 2,5 uur steil omhoog eerst via een stairway to heaven, opgevolgd door een lange sectie met los zand en stenen (1 stap omhoog en 2 omlaag), overgaand in letterlijk rots klauteren om vervolgens in de sneeuw uit te komen. Vanaf moest ik nog een laatste stukje over rotsen en door het losse zand met stenen. On top of the world! Het uitzicht was superb, geen land te zien alleen maar wolken onder mij en blauwe lucht boven :) Zeker een aanrader om te doen mocht je in de buurt zijn! Naar beneden was haast nog lastiger dan omhoog, goed oppassen bij het omlaag gaan over de rotsen en zorgen dat je niet te ver weggleed bij het mulle gedeelte.

Vanaf Stratford begonnen aan mijn laatste fietsetappe over the Forgotten World Highway (Stratford to Taumarunui). Een afgelegen en mysterieuze weg langs historische dorpjes. Er is een dorpje 'the Republic of Whangamamona' wat 1 dag in het jaar een onafhankelijk dorp is, op die dag beschouwen zij zichzelf als niet onderdeel van Nieuw-Zeeland. Het is een prachtige weg om te fietsen: omringd door heuvels en bossen, langs een mooi ravijn, door een eenbaans tunnel en een verharde weg die opeens overgaat in een gravel weg. Volgens de lokale bewoners is de weg 'a bit upsy and downsy', wat door toeristen vertaald wordt door vol met steile heuvels. Er zijn 6 saddles (tot 400m) te overwinnen, met aanvullend vele kleinere heuvels. Heerlijk!! De weg is 156km lang, dus iets te ver om in 1 dag te doen. Halverwege bij Tahora Lookout was een camping, deze had ik als tip van Jill and Ian gekregen (Canadese koppel waar ik in het begin mee gefietst heb). Ik had echt het gevoel alsof ik op een Forgotten World Highway was, totaal alleen op de camping en het heuvelachtige landschap was erg, hoe zal ik het zeggen, sprookjesachtig en mysterieus. Vooral de volgende ochtend, volledig in de mist waardoor je alleen wat schimmen van de heuvels (die dichtbij waren) kon zien.
De laatste dag was zwaar, alsof mijn benen wisten dat het de allerlaatste dag was. En natuurlijk waren de laatste heuvels ook het steilst, pfff. Zo blij toen mijn eindpunt in zicht kwam. In Taumarunui de bus geboekt richting Auckland, moest wel een verplichte rustdag inlassen gezien de bus voor de geplande dag vol zat. Ach ja, moet dan maar :)

Na een korte stop in Auckland om mijn fiets weer te verkopen ben ik dan nu beland in mijn nieuwe woonplaats voor de komende maanden; Queenstown! Er moet weer gewerkt worden :)

En zo is er einde gekomen aan mijn fietsavontuur, maar wat onmeunig mooi! Had het op geen andere manier willen doen, dit was echt het perfecte avontuur! Veel interessante en leuke mensen leren kennen, fantastische dingen gezien en genoten van elk moment! Een aanrader voor iedereen die van fietsen en uitdagingen houdt!