Wow, Nepal! WIe had dat ooit gedacht...

Wow Nepal

Op naar Moshi om de Kilimanjaro eens van dichtbij de gaan bekijken. Onze nieuwe Afrikaanse vriend Issack ging ook deze keer meer als gids/gezelschap. Moshi zelf is niet bijzonder veel te doen, maar op ongeveer een half uurtje rijden afstand lag het Kilimanjaro National Park. Helaas voor ons was het weer niet bijzonder goed en was de berg ook niet te zien. In de hoop dat het weer beter zou worden, zijn we eerst naar een watervalletje geweest. Op de weg met de auto richting het beginpunt van de korte hike naar de waterval, kwamen we toevallig langs het huis van de opa van Issack. Gelukkig was zijn opa thuis en hebben toen besloten om een heerlijke lokale middag te ondergaan. We zijn nog wel naar de voet van de berg geweest om even rond te kijken. Het beginpunt gezien van de trektocht richting de top en wat informatie verzameld voor de toekomst :) Ben toch nog wel van plan om die berg ooit op te gaan. Daarna richting een lokale markt gereden om ingrediënten te halen voor onze lunch. Issack liet ons lokaal gebrouwd bananenbier proeven, en dat is het smerigste drankje wat we ooit hebben gehad. Echt geen aanrader! Ik krijg nog kippenvel als ik er aan denk. Eenmaal 'thuis' bij opa hebben we foto's bekeken van zijn familie, heerlijk geluncht (door Issack en zijn opa verzorgd) en gezellig gekletst op de veranda onder het genot van een drankje met Louis Armstrong en Don Williams op de achtergrond. Een perfecte middag!
Na Moshi was het tijd om Tanzania te verlaten en richting onze laatste Afrikaanse stop af te reizen; Nairobi. De busreis duurde ongeveer 7 uur in totaal en verliep eigen erg voorspoedig. Ons guesthouse bevond zich buiten de stad dichtbij het vliegveld in de buurt. In eerste instantie waren we niet zeker of we Nairobi echt in wilden, verhalen gehoord over berovingen en niet veilig. Maar dat viel eigenlijk ontzettend mee. We hebben een dagje rondgelopen door de stad en er was niks aan de hand. Het voelde ook niet onveilig of zo. Het scheelde wel dat wij niks maar dan ons niks bij ons hadden. En toen was het zover, tijd om Afrika te verlaten...
Ondanks dat we ontzettend veel zin hadden in ons Azië avontuur, viel het afscheid nemen van Afrika ons toch wel een beetje zwaar. Zoveel mooie herinneringen!
De vlucht van Nairobi naar Kathmandu had als tussenstop Shanjah (in de buurt van Dubai). Wij hadden geluk, we vlogen er in de avond overheen dus alles was verlicht. Mooi!! Om 3.45 uur in de nacht vertrokken we dan echt richting Nepal!! Na wat gedoe met het betalen van het visa (wij wilden met Mastercard betalen maar dat kon niet terwijl er op het bord wel Mastercard stond) mochten we dan Nepal in. De eerste indruk van Kathmandu was druk en ouderwets, maar de mensen zijn er wel vriendelijk. Ons guesthouse lag in de oh zo toeristische wijk Thamel. Erg leuke en gezellige wijk. Overal outdoor- en souvernierwinkeltjes, smalle straatjes, veel toeristen en een gemoedelijke sfeer. Wat opviel was de diversiteit onder de toeristen, van jong tot oud/singles tot groepen en gezinnen. De eerste dag wat rondgelopen en een toer gezocht richting Tibet. Bij een klein bureautje “Ammonite” een redelijk aantrekkelijk aanbod gekregen, maar ons geluk de gids van de toer is de broer van de eigenaar van het guesthouse waar wij slapen. Heel toevallig kwamen wij hem daar weer tegen en gaf hij ons nog 70 dollar korting. Toch nog even nadenken. De avond daarna wel besloten om op zijn aanbod in te gaan in plaats van het te boeken bij Ammonite. Ik heb bij dit bureau wel een 10 daagse trek geboekt richting de Annapurna Base Camp. In de dagen dat ik weg ben, heeft Inge een tour richting Chitwan National Park en 2 paardrijddagen geboekt. De volgende dag begon de zoektocht voor nieuwe wandelschoenen (mijn verloren in de bus van Lusaka naar Kapiri Mposhi). Er is hier ontzettend veel aanbod van outdoor spullen wat het extra moeilijk maakt. Elke keer had ik een goede schoen, bleek mijn maat er niet meer te zijn. Of gingen ze hun opslagruimte om exact die schoen in mijn maat op te halen, kwamen ze telkens met een compleet andere schoen aanzetten. Nee was exact hetzelfde, kijk het merk is hetzelfde zeiden ze dan. Uiteindelijk een schoen gevonden die comfortabel zat en in mijn maat was.
De trek vertrok vanuit Pokhara, dit ligt op zo'n 7 uur van Kathmandu af. Maar eerst was het tijd om het nieuwe jaar hier te vieren, in Bhaktapur. Dit ligt op zo'n half uurtje van Kathmandu per taxi.Ook hier rijden de chauffeurs net als in Afrika compleet zonder verantwoordelijkheidsgevoel. Alleen hier is het misschien nog iets erger, gezien je door de bergen rijdt.. Maar goed we hebben het weer overleefd, gewoon niet teveel opletten tijdens de busreis. Het landschap was wel echt mooi, veel rijstvelden en lokale kleine dorpjes. Pokhara is een stuk rustiger dan Thamel in Kathmandu. Het ligt aan een mooi meer, helaas mogen wij dan niet in zwemmen. De straat die langs het meer loopt is ook echt gezellig. Wederom veel restaurantjes, winkeltjes en toeristen. 'S middags mijn gids Birgha voor de trek ontmoet, spontane man. Dat komt wel goed.

Donderdag 17 april was het tijd om de bergen in te trekken!
Dag 1: Om 8 uur vertrokken we vanaf Pokhara richting ons startpunt Naya Pull. Per lokale bus, dit was wel een leuke ervaring. Je komt naast de lokale bevolking ook nog andere reizigers tegen; hanen onder de stoel, geitjes op het dak etc. Na het halen van de permit en de inschrijving was het eerst tijd voor een Dal Bhat lunch. Typisch eten hier in Nepal. Dal is curry en bhat is rijst. Daarnaast krijg je nog wat andere bijgerechtjes erbij. Voordeel van dit gerecht: onbeperkt bijvullen. En als je ziet wat de gidsen en porters (zij dragen de zware tassen van de hikers), poh niet normaal! Vooral de rijst blijft maar komen. Hun slogan is dan ook: Dal Bhat power, 24 hour :-) De eerste dag was maar een korte dag, rustig inkomen. De hike was ongeveer 2 uur. Eindpunt was Dipak Guesthouse in Hille. Super leuke eerste avond gehad. De eigenaar bleek zang- en danskwaliteiten te hebben. Naast hijzelf en zijn dochter, werden ook wij (mijn gids, een Canadees meisjes en ik) uitgenodigd op de dansvloer om de Nepalese manier van dansen te leren.
Dag 2: Best e wekker ooit! Pakezels met bellen die langs kwamen lopen, heerlijk! Om 7 uur werd het ontbijt geserveerd en om 7.45 uur begon de tocht richting Bire Thati. Pffff, dat was wel pittig zeg! Als ik iets zwaar vind, is het trappenlopen en wat zag ik al vrij snel; traptredes, heeeeeel veel. Maar goed, ik was nog fris en met de nodige pauzes het eerste stuk gehad. In Bire Thati was het lunchtijd. Dal Bhat power 24 hour! Dat viel me toch ietwat te zwaar om 11 uur in de morgen. Doe ik ook niet weer. Vanaf Bire Thati was het nog zo'n 3 uur richting Ghorepani. Gelukkig bijna geen traptredes en we liepen door een soort jungle van rododendrons. Dit stuk was goed te doen. Ghorepani ligt op zo'n 2800 meter hoogte, het werd ook al gelijk een stuk frisser. Gelukkig hadden ze in ons guesthouse een heerlijk kacheltje aanstaan. Na een lekkere warme douche beetje rondgelopen, maar meer dan guesthouses vind je niet in zulke dorpjes. Wel ontzettend mooie uitzichten! 's Avonds met Birgha het Nepalese kaartspelletje Dumol gespeeld, wat ik de avond ervoor geleerd heb.
Dag 3: 4.15 uur ging de wekker. Tijd voor de zonsopgang bij Poon Hill. Dit ligt zo'n 400 meter hoger en is ongeveer 45 minuten lopen in het donker met een hoofdlampje op. Compleet helder was het niet, maar het uitzicht over de Annapurna range was geweldig!! Het zonlicht dat langzaam de toppen van de enorme bergen in de spotlight zet. Ontzettend mooi! Poon Hill dan wel ontzettend toeristisch, een foto zonder andere mensen erop is dan ook wel een uitdaging.
Na Poon Hill zijn we eerst teruggelopen naar het guesthouse voor een ontbijtje. Kacheltje brandde alweer lekker. Na ongeveer een uurtje hiken kwamen we bij een ander view point waar je het gebergte van een net wat andere kant ziet. Na deze korte stop raakte mijn gids in gesprek met een andere gids. Om wat te kletsen te hebben begon ik met zijn klant te praten. Het bleek een 19 jarig meisje uit Zweden, Lisa, die vrijwilligerswerk had gedaan voor 6 weken. Het beviel ons alle 4 wel om met zijn allen verder te lopen en zo gezegd zo gedaan. In eerste instantie zouden we in Tadapani (2590 meter) onze 3 overnachting hebben, maar daar waren we al redelijk snel. Dat maar omgezet in een lunchpauze, waarna de tocht verder ging richting Chuile (2309 meter). En maar goed ook, wat een fantastisch uitzicht op de Machhapuchere (Fish Tail). Hier mijn laatste warme douche gehad, ik kwam er de ochtend erna achter dat je vanaf hier tot boven niet gratis meer warm kon douchen. Met een aantal andere trekkers (jongen uit Zwitserland, een uit China en 2 meisjes uit Chili) de middag doorgekomen met verschillende kaartspelletjes. Gezellig! Na een wederom heerlijk diner ging het licht rond een uurtje of 8 uit.
Dag 4: Fijn Pasen! Zonsopgang per ongeluk meegemaakt door mijn volle blaas wekker. Mooi! Een lichte rode gloed op de achtergrond van de Machhapuchere. Heerlijk paasontbijt gehad wat bestond uit Tibetaans brood met een hard gekookt eitje. Tas gepakt en op naar Chhomrong (2340 meter). Na de eerste steile daling en beklimming kwam Lisa erachter dat ze haar camera in het guesthouse had laten liggen. Na een belletje gepleegd te hebben, hoefden we gelukkig niet het hele stuk terug te lopen maar namen de 2 Chileense meisjes deze mee. Dan maar een rustpauze met een lekker kopje melkthee. Na een uurtje vertraging had Lisa had camera terug en konden we verder. De hele weg gingen steil omhoog en weer omlaag. Tijdens een korte stop kwamen we een Britse familie tegen dat nu in Hongkong woont. Zij waren met hun kinderen (ik denk 5,8,10 jaar) aan het hiken. In totaal hadden ze 14 porters bij zich om alles te dragen; kampeerspullen, tassen en af en toe ging ook de jongste in de draagzak. En ze hadden paaseieren bij zich! Richting Chhomrong ging eigenlijk redelijk makkelijk, het was niet uitzonderlijk zwaar. Goede afwisseling tussen trappen en gewoon wat steilere paden. Je moet jezelf vaak herinneren om ook op te kijken in plaats van alleen maar naar beneden. En dan besef je ineens weer waar je bent, dat je omcirkelt bent met fantastisch stukje aarde! In Chhomrong was de lunchpauze. Vanaf hier was het nog een klein uurtje tot aan onze slaapplek Sinuwa (2380 meter). Heel heel heel veel trappen omlaag, wat ook betekent dat wij op de terugweg al deze trappen omhoog moeten, oef.... Maar dat duurt nog 3 dagen. Hier 2 Britse meisjes ontmoet, zij kwamen net van ABC vandaan. Ze maakten mijn dag helemaal goed: er lag heel veel sneeuw boven!! En het was er aardig koud, een dikke jas was volgens hen wel erg handig. Helaas voor mij heb ik die niet... Maar goed ik zal zien. Mijn allereerste bucket shower (emmer douche met koud water) voor deze tour gehad. Brrrr... Hier kwam ik er ook achter dat een vriend van mijn gids omgekomen was tijdens de lawine op Everest. Hij was ook een gids, die op dat moment de touwen aan het uitzetten was.
Dag 5: Op naar Deurali, onze laatste stop voordat we richting ABC gaan! Met pijn in de kuiten en bovenbenen werd het avontuur voortgezet. Gelukkig was de weg nu een afwisseling van trappen (gemaakt van rotsen) en normale paden. De eerste stop was in Bamboo (rond 2100 meter), hier een lekker melkthee genuttigd. En van een groep aardige Koreanen een versnapering gekregen, stukje chocola en een soort mueslibar. Van Bamboo was het een kleine 400 meter in hoogte klimmen om in Dovan aan te komen. Vanuit daar richting onze lunchpauze in Himalaya (2800 meter). Het laatste stuk to Deurali viel mij zwaar, de benen protesteerden. Eenmaal boven was toch wel een kleine mentale overwinning. De pijn vergeet je snel weer als je dan 360 graden om je heen kijkt, overal besneeuwde bergtoppen! Wow! Deurali ligt op 3200 meter. Het was er al wel een stukje frisser, maar toch wel even een hele snelle koude bucket shower genomen. 's Avonds werd het koud!!! De deken was maar net warm genoeg.
Dag 6: So excited, ABC time!!!!! Vroeg eruit en op naar 4130 meter en de sneeuw! Al vrij snel werd het landschap steeds witter. Liepen we over glaciers en waren er geen watervallen maar sneeuwvallen. Machhapuchere Base Camp kwam al vrij snel in zicht, dit ligt op zo'n 3700 meter hoogte. Hier gingen de lagen kleding weer uit, want de zon was op en het was warm!! M doen we onze bikini aan en gaan we de sneeuw in. Het weer was super, alleen maar zon en stralend helder! De weg van MBC naar ABC was alleen maar harde sneeuw, geweldig!! En toen zagen we het, ABC! Het tempo ging omhoog! Het was zo gaaf om daar te zijn! En zoals afgesproken op MBC deed ik mijn bikini aan en kwam Lisa erachter dat zij de hare was vergeten. Dan maar iets anders aan, ze had nog een mooie witte onderbroek bij zich. Eenmaal verkleed op zoek naar een mooi plekje voor de fotosessie. Na de middag kwam al snel de bewolking opzetten en binnen een uur zag je de bergen om je heen niet echt meer. En om het helemaal af te maken, begon het ook nog te sneeuwen ah!!!! Met al mijn kleren aan de sneeuw getrotseerd en lekker een stukje gewandeld in de sneeuw, zo gelukkig!! 's Avonds een heel klein beetje gevierd, we kregen een kleine beker met lokale rum gemengd met warm water. Eigenlijk is hoogte in combinatie met alcohol niet zo goed, maar onze gidsen gaven aan dat dit wel kon.
Deze dag viel qua hike zelf ook wel mee, in totaal ongeveer 3,5 uur gelopen ongeveer. Gelukkig niks geen last gehad van hoogteziekte. Er waren wel mensen met verschijnselen als hoofdpijn of buikproblemen.
Dag 7: Om 5.15 uur door de gids van Lisa (Sunam) gewekt om de zonsopgang op ABC te bekijken. Wederom al mijn kleren aangedaan, gezien de temperatuur onder het vriespunt lag. Ons geluk, er was niet veel wind dus het viel op zich nog mee hoe koud het was. Wederom een heldere ochtend, super mooi hoe de zon achter de bergen vandaag komt! Prachtig prachtig prachtig! Helaas kwam toen de tijd om weer naar beneden te gaan. Met moeite afscheid genomen van ABC. De terugweg ging erg snel. Tot aan Bamboo was het alleen maar dalen dalen dalen. Mijn knieën waren op het laatst niet heel blij meer. Nog verder gelopen richting Sinuwa, naar hetzelfde guesthouse als de heenweg. En ongeveer 5 minuten na ingecheckt te hebben kwam er toch een regenbui naar beneden, wow. Nog niet vaak zoveel water gezien! Wel apart, zo sta je in de ochtend nog in de sneeuw en een paar uur later ben je weer 'zo ver' verwijderd van het prachtige ABC.
Dag 8: Op naar de chocolate cake van Sugar Momma in Chhomrong! Verschillende aanbevelingen gekregen om hier een stop te maken, moest de lekkerste chocolade cake zijn. En wat heeft die goed gesmaakt! En zeker nadat we al die trappen (waar ik het bij dag 3 over had) op zijn geklommen. Na de cake verder naar beneden gelopen richting Jinhu waar de hotsprings op ons zaten te wachten. Het waren ook echte hotsprings, gelegen langs de koude rivier. De spieren even heerlijk verwend! 's avonds een klein klein feestje gehad om de laatste avond te vieren. Toch wel even een verdrietig momentje, de tijd is zo snel gegaan. Het is gewoon alweer voorbij. Heb wel gigantisch genoten van de hele trek!!
Dag 9: Meest pijnlijke dag, over de gehele trek ben ik erg tevreden geweest met mijn nieuwe schoenen. Maar vandaag, au au mijn kleine linkerteen. Door het vele dalen is deze geïrriteerd geraakt. En natuurlijk hoe dichter je bij het eindpunt komt hoe pijnlijker het wordt. Na ongeveer 4 uur waren weer in Naya Pull, het eindpunt... Nog een gezamenlijke lunch en toen was het tijd om afscheid te nemen van Lisa. Daarna was het ook voor ons tijd om terug te gaan naar Pokhara met de lokale bus.

Kort overzicht van de trek:
In het algemeen stonden we rond 6.30 uur op en liepen we rond 7.45 uur weg. Na ongeveer 2 uur een korte thee en plaspauze om vervolgens de tocht richting het lunchpunt in te zetten wat meestal rond 11.30 uur plaatsvond. Rond een uurtje of 2 kwamen we dan bij onze eindbestemming van die dag aan. En dan was je de hele middag vrij om te doen wat je wou, lezen/kaarten/uitrusten. We hebben wel ontzettend geluk gehad met het weer, tijdens onze hike was het overwegend zonnig met af en toe wat bewolking en meestal in de late middag kwamen de regen- en soms onweerswolken opzetten. Onderweg kom je telkens dezelfde mensen tegen, dat is wel leuk. Je haalt elkaar steeds in of komt elkaar tegen bij hetzelfde guesthouse.
Ook al was de tour goed geregeld, we sliepen in guesthouses met super mooie uitzichten, voor ontbijt/lunch/diner mocht ik gewoon van de kaart kiezen (en wat was het eten allemaal lekker!!), en een gezellige gids, zal ik de volgende keer ervoor kiezen om het zonder gids te doen. Veel mensen tegengekomen die het op eigen houtje doen en dat geeft toch net wat meer vrijheid. Maar voor zo'n eerste keer, was dit een goede keus! Ik kan niet wachten om terug te keren naar Nepal om meer treks te doen! Wat een geweldig mooie ervaring was dit! Genoten van elk uitzicht en elk pijntje!

Voor Inge een verrassing dat ik al terug was. In eerste instantie zou mijn trek 10 dagen duren, maar onderweg kwamen wij er al snel achter dat 9 dagen genoeg was. Helaas waren de tours die Inge gedaan heeft niet wat haar beloofd was dat ze zouden zijn. In plaats van een hele dag paardrijden was het maar 4 uurtjes, en dan op een klein paard. En in Chitwan NP heeft ze helaas geen dieren gezien behalve olifanten. Wat wel erg leuk was geweest, was het op de rug van de olifant zitten tijdens de wasbeurt. Dat ze het water via hun slurf omhoog spuiten. Verder heeft ze daar nog een olifantentocht gemaakt, vogels gespot (helaas geen mooie gezien) en een kano tocht gedaan.
In Pokhara hebben we nog 3 dagen gezeten, waarvan we in 1 nacht in een guesthouse bij een klooster voor monniken hebben geslapen. Dat was wel een leuke ervaring. Hier worden jongen monniken opgeleid, volgens mij een soort van kostschool. Op zondag was er verder weinig te doen, de monniken hadden ook weekend. Maandagmorgen om 6 uur was het tijd voor het gebed. Na eerst wat gezang begon het gebed. Alle monniken begonnen in een boek te lezen, sommigen in hunzelf anderen hardop. Het leek meer op het heel snel op een heel neutrale manier mompelend oplezen van wat op papier stond dan een echt gebed. Heel anders dan in een katholieke kerk. Na het ontbijt was ons gezegd dat er een soort les voor ons zou zijn over Tibetaans boeddhisme. Helaas ging dit niet door, omdat de monnik die dit zou geven er niet was op dat moment. Dat was wel jammer, we hadden graag wat meer te weten gekomen daarover. Wie weet in Tibet later. Na de lunch terug richting Pokhara om een busticket te boeken voor de volgende dag richting Kathmandu. 's Avonds nog heerlijk aan het water van een Happy Hour gebruik gemaakt, bier met popcorn voor omgerekend ongeveer 1,75 euro. (het standaard bierfles formaat is hier 650ml!).
De volgende ochtend verliep de busreis richting Kathmandu, na een lichte miscommunicatie, bij het instappen voorspoedig. Eenmaal in Kathmandu een nieuw guesthouse gezocht, Khangsar was toch te duur. Nu in Trekker's Home, scheelt toch de helft. In de ochtend van 30 april stond er een erg leuke verrassing op mij te wachten: Inge had de kamer versierd en een spandoek buiten aan de muur gehangen met een halve Sarah ernaast, helemaal te gek!! De middag doorgebracht in de Garden of Dreams, lekker relaxed. Bij het ontbijt hadden we nog een man ontmoet, hij nodigde ons uit om mee te gaan naar een yoga les later op de avond, en wij dachten waarom niet. Was best leuk en vermoeiender dan ik gedacht had. 's Avonds lekker gedineerd en op zoek naar een leuk tentje om te proosten kwamen bij de Purple Haze Rock Bar terecht. Een band was live aan het spelen, super goed! Hier een groep Amerikaanse soldaten ontmoet die ons uitnodigden voor een potje pool. Een hartstikke leuke verjaardag gehad!! Eentje om nooit te vergeten :-)

En morgen is het dan zover: Tibet!!! We zijn ontzettend benieuwd en hebben er heel veel zin in! Vanavond ons paspoort ophalen en morgenvroeg om 6 uur vertrekken we. In totaal 8 nachten en 9 dagen.

Later!